Vandaag denken we extra hard aan jou, net zoals we dat al twee jaar lang elke dag doen. Je bent misschien niet meer fysiek bij ons, maar op zoveel manieren blijf je dichtbij. Elk van ons draagt een stukje Tuur met zich mee.
We dragen je mee in onze gedachten, in onze verhalen en in de kleine dingen die ons aan jou doen denken. Tijdens de wandeling vandaag kwamen er weer heel wat herinneringen boven; lieve, grappige, mooie momenten die ons deden glimlachen en stil worden.
Samen met 6MTW-6WW hebben we een bloemetje bij jou gebracht. Een teken van hoe sterk je nog altijd leeft in ons hart.
Vrijdagavond kwamen we terug van onze eerste buitenlandse reis zonder jou. Drie fantastische vrienden reisden 10 dagen met ons mee. We trokken naar de bergen, een plaats waar jij ook zo graag vertoefde. Ik had er 'mijn missie' van gemaakt om bij elke wandeling in die prachtige Dolomieten jou telkens een mooi plaatske te geven. Zo heb je onder andere een schitterend uitzicht gekregen op de 'Drei zinnen', lago Sorapis en is je mooie naam te bewonderen aan de voet van de Torre Grande. We kozen telkens zorgvuldig een plekje en we schoten allen in actie om de nodige stenen te verzamelen om jouw naam daarmee te vormen. Teamwork!!! Ik hoop, lieve schat dat je daar nog lang op die manier aanwezig mag zijn.
We hebben geprobeerd te genieten van deze prachtige streek. Vaak stond ik even stil, keek rondom mij en zei ik bij mezelf 'Tuur kijk met me mee'!! Je was mee in onze harten. Je bent niet weg maar op een andere manier bij ons: een vlinder die op een wandeling rond me heen fladderde, een regenboog die verscheen, de zon die plots door de regenwolken breekt en een sombere dag omtovert tot een zonnige dag... Daar was je dan!!
We hebben samen weer een stapje gezet... voor altijd met vijf!!
Lieve schat, ik hou van jou en mis jou ontzettend hard!!
20 juli. Het bivak zit er weer bijna op. Na een enthousiast kampvuur, waar luid liedjes worden gezongen en uitbundig toneeltjes worden gespeeld door elke groep, is het tijd om even terug te blikken. Heel Chiro Inzet verzamelt zich rond het kampvuur, van het kleinste Kadeeke tot de luidruchtigste Aspirant, alle leiders en de hele kookploeg. Iedereen hand in hand, verbonden als nooit tevoren. Met de stralende hitte van het kampvuur blikken we terug op de afgelopen 10 dagen. Bij dit bijzondere moment van stilstaan, kunnen we natuurlijk niet anders dan het ook nog even extra stil te maken, voor Tuur. Naar jaarlijkste traditie leest elke eerstejaars leider het leiderswoord voor, een tekst die start met ‘Met volle Inzet wil ik leider zijn’. Wanneer onze 5 jongste leiders hun leiderswoord hebben voorgelezen, staan we nog even stil bij Tuur, die als 6de leider met evenveel trots datzelfde woorden had voorgelezen. Om Tuur zijn stem toch symbolisch te laten weerklinken, besloten zijn leeftijdsgenoten om samen, in naam van Tuur, een 6de keer het leiderswoord voor te lezen. Muisstil en met een intens gevoel van samenhorigheid staan er 110 anderen te luisteren, hand in hand rond het kampvuur. Met volle Inzet zou je leider zijn.
Elke nacht, als ik wakker word, denk ik eraan. Meerdere keren proberen te verwoorden. Het lukt me niet. Die keer toen je naast mij kwam zitten, de hele avond. Tijdens de familiebijeenkomst Ceulemans in ’t Of. De babbel van toen, daar denk ik veel aan. Mooi was dat. Verbondenheid, die me bijblijft, al zo vaak verteld…
Afgelopen maandag kwam er een vermoeide maar voldane kerel naar huis van bivak, onze Flor. Ze kwamen naar huis met de fiets van hun kampplaats. Ik zag ze allemaal voor mijn neus passeren... stuk voor stuk kerels en aspiranten met een blij gezicht want het was weer een super bivak geweest. Jij ontbrak maar ik ben ervan overtuigd dat je in het hart van vele chirovrienden meefietste. Dit had jouw eerste kamp als leider geweest. Wat zou je dit super gedaan hebben. Dankjewel aan jouw chiromakkers dat je tijdens het kampvuur erbij mocht zijn. ❤ We missen jou lieve schat. Ik hou van jou!!!
Heel vaak denken we aan jou, maar nu, in Toscane gaan onze gedachten uit naar het feit dat jij zo zou genoten hebben van de eindreis in deze prachtige streek. We drinken een tas koffie met melk voor jou en dragen je mee in ons hart. 🧡
Vandaag is de allerlaatste dag van bivak, gisteren was het dus kampvuur. Tijdens de leidingswoorden werd er een momentje gepakt voor jou zodat je er toch weeral bij was. Ik heb je dit bivak weeral erg gemist en het voelt natuurlijk wel helemaal anders zonder jou.
Vorig weekend waren we met de familie er even tussenuit. We trokken richting Vlaamse Ardennen. Voor jou allicht een gekende streek. Een aantal jaar geleden beklom je daar met gretigheid de Oude Kwaremont, Koppenberg en Paterberg. Dit jaar stonden Joppe, Flor, Warre en nonkel Andy klaar om een stuk van diezelfde rit te doen. Maar het plaatje klopte niet. Jij ontbrak, lieve schat.
Het fijne gezelschap deed ons allen 'goed'. Er waren momenten dat we konden lachen met de vele rare manoeuvres van iedereen tijdens het volleyballen. We misten jou als 'blokker' aan het net. We maakten mooie wandelingen, jij stapte ze telkens mee...
Lieve schat ik hou van jou en mis jou ontzettend hard. 😘💖
6/4/25 je hebt er een boomgaard bij gekregen met aan elke fruitboom, unieke gepersonaliseerde naamplaatjes, gemaakt door jouw neven en nichten, afgewerkt door uw papa en nonkels. Maar het was vooral een realisatie SAMEN met je familie en een mooie dag! Er was voetbal, de ronde van Vlaanderen, stapels pannenkoeken, ...en jij als rode draad.
Enkele maanden geleden kreeg ik een brief van jouw papa, hij vertelde in deze brief over het respect dat hij had voor zijn tante Maria en nonkel Remy, over de vele verhalen van nonkel Remy aan hem, stiekem hoop ik dat jij hierboven ook al heel dikwijls hebt kunnen luisteren naar zijn verhalen. Je papa schreef ook over het grote gemis van jou, je wordt door zovelen gemist. Zorg hierboven goed voor elkaar.
Dikke kus aan iedereen van onze familie hierboven.
Dit weekend kwamen een heleboel vrienden van jou langs. Allemaal jonge mensen die OOK jou ontzettend hard missen.
Jonge mensen die allemaal aan het verder studeren zijn, met al dan niet hun eerste succesvolle examens achter de rug.
We hoorden enkele nieuwe -deugddoende - anekdotes waarin jij een hoofdrol speelde, zoals over het "carrefourke", over de Chiro-leefweek maar ook over je politieke kennis.
Deze ontmoetingen zijn voor ons als ouders - maar ook voor je broers - belangrijk want deze mensen vormden ook mee jou tot de persoon die je was, en die je nog steeds bent . Fysiek ben jij de missing link Tuur, wat zorgt voor een heimwee naar een toekomst die nooit meer de onze zal zijn. Maar je blijft mensen inspireren, en daar zijn we ontzettend dankbaar voor.
"De betekenis van je leven ligt in het verschil dat je maakt in het leven van anderen."
Deze levensspreuk staat op een steen in de tuin van Manu Keirse, las ik deze week in een artikeltje.
Jouw leven was veel te kort, lieve Tuur, maar je hebt een verschil gemaakt in het leven van zovelen !
Dat heeft iedereen gezien en gevoeld tijdens jouw afscheidsviering en de Tuur-tocht. Zo zal je altijd verder leven in de harten van jouw familie, vrienden en kennissen. ❤