Dag Tuur, hopelijk heb je hierboven samen met tante Maria en nonkel Remy kunnen klinken op de verjaardag van je papa, jouw papa die voor hen een klein beetje meer betekende als gewoon een neef. Wil jij hierboven een klein beetje op hen letten aub.
Komend weekend start de competitie in het voetbal. Voor het eerst sinds lang zonder jou . Ik hoop dat je ergens ginder boven een glimp kan opvangen van al het gebeuren . Groetjes trainer Mike
Vandaag 1 september. Joppe, Flor en ik starten het nieuwe schooljaar. Jij zou nog wat langer van vakantie kunnen genieten en zou ons allicht een beetje geplaagd hebben...
Jouw klasgenoten zijn hier niet meer maar jij zal altijd aanwezig blijven op 'jouw school'/'onze school'. Hou van jou 😘
Exact een jaar geleden beleefden we samen een fantastisch 'mama-zoon-momentje' op reis. Een herinnering die ik koester en voor altijd bewaar in mijn hart. Hou van jou!
Tien dagen bivak voorbij. Voor jou kon dit nooit lang genoeg duren. Een moment in het jaar waar je telkens enorm naar uit keek. Voor ons waren het 10 lange dagen.
Naar gewoonte stond gebak klaar bij thuiskomst maar jij zat niet aan tafel om mee te smullen.... Lieve schat, ik mis jou, ik hou van jou!! 😘
Hier zitten we dan op wat normaal gezien ons eerste bivak zou zijn waarbij we samen op voorwacht zouden gaan. Alhoewel het hier wel tof was miste ik steeds je aanwezigheid en warmte hier op bivak. Vooral tijdens kampvuur miste ik je. Hier in de cirkel ben je misschien niet fysiek aanwezig maar voor mij ben je er altijd wel bij.
Vandaag zijn we vertrokken op het jaarlijkse bivak. Jou tijd om uit te pakken met alles wat je allemaal wel niet kon. De afstand viel mee (alleszins voor jou). 84 km door de wind. We miste jou als kop van de groep, het tempo lag dan ook serieus wat lager dan andere jaren. Mama en papa zijn net Joppe komen halen omdat hij was gevallen op de rit. We liggen nu in een tuin van iemand en zijn net geïnstalleerd. Ik wou in naam van alle aspiranten, zeggen dat we je immens hard missen.
Afgelopen week waren moeilijke dagen. Vorige vrijdag waren klasgenoten van jou bij ons op bezoek. Het doet ons 'goed' hen te zien want zij blijven voor ons een tastbaar stukje van jou. Afgelopen maandag waren we met Joppe en Flor aanwezig op jouw proclamatie. Zij kregen jouw postuum diploma overhandigd. Wat zijn we fier op jou, lieve schat!
Dit had jouw moment moeten zijn! We missen jou ontzettend hard, liefje!
Hoe ist daar? Tis even om te zeggen da we u missen, en we missen u niet zomaar , we missen u keihard. In de klas, in het park nadat we naar de carrefour waren geweest. Het gemis blijft elke dag pijn doen. We pakken je mee op elke activiteit die we doen, waar jij zou zijn bijgeweest, want we willen dat jij daar ook bij kan zijn. Eindreis in Barçelona, 100 daagse, elke uitstap met school, de drie tripjes per week naar de carrefour en nog zo veel meer.
Je bent opgegroeid samen met onze Jonas; net als hem als oudste van 3 kinderen. Bij de verjaardagsfeestjes was jij altijd van de partij. Plezier maken, lekker eten en een potje voetballen met je vrienden: meer moest dat niet zijn om je "happy" te voelen. Deze foto is een mooie herinnering aan het feestje voor de 12de verjaardag van Jonas; op De Ster in Sint-Niklaas in augustus 2018. Ondertussen was je opgegroeid tot een grote, slimme kerel en ik vond het fijn dat je nog steeds een vriendelijke goeiedag tegen me zei als ik je tegenkwam. Je ouders waren - en zijn nog steeds - heel trots op jou ! Het is zo moeilijk te begrijpen waarom jouw jonge leven zo plots moest stoppen. Voor je vrienden komt het einde van de middelbare school nu écht dichtbij;
maar zonder jou erbij... Maar je blijft aanwezig, Tuur, we blijven je noemen. En we blijven ook je ouders en je broers nabij, zodat ze dit gemis niet alleen moeten dragen.
Lieve Tuur, ik leerde je kennen een tiental jaar geleden toen ik nieuw in de familie kwam. We beleefden mooie tijden bij moeke Daisy en Pitte als de Sint was geweest en kort daarna was het tijd voor de nieuwejaarsbrieven. Elk jaar was dit een leuke gebeurtenis die altijd gepaard ging met veel en lekker eten (de Luikse bollen zijn een familierecept ondertussen).
Elke keer een hele warme gebeurtenis waar iedereen elkaar hielp en je naar huis ging met een lichte indigeste.
We gingen als familie ook een paar keer op weekend en dit was telkens weer dezelfde insteek, veel wandelen, aperitieven en dan samen gourmetten of spaghetti van Jardin Public op tafel zetten. Zelfs een chocoladefontein hebben we ooit meegenomen.
Eten staat duidelijk zeer centraal. En als die jonge mannen konden toen ook al goed eten.
Bij de communie in 2021 was het mooi om zien hoe je toen deugenieterij uitstak met Sébastien. De snoeptaart die jullie stiekem openden onderaan de trap en nadien terug op tafel zetten like nothing happened.
De laatste keer dat ik je zag was met de nieuwejaarsbrieven in Jardin Public, je was daar zelf al te oud voor geworden maar je genoot toch nog mee van het voorlezen van je neefjes en nichtjes en broers. Ik weet dat ik naar je keek en dacht ‘wat een mooie jonge kerel ‘ is hij toch al geworden. Hij zag er ook zo wijs uit, rustig, grappig een mix van alles.
Waarom een prachtige jongen als jij zo vroeg is vertrokken, het blijft zo moeilijk te geloven.
Het verdriet voor je mama en papa zo enorm, en ook je broers , moeke Daisy, familie, vrienden…. Je laat een enorme leegte na. Zo graag gezien, zo een invloed op andere in de meest positieve zin.
Ik neem je mee op verre reizen, en denk aan je als ik een koffie’tje drink en beeld met je dan in met een glimlach op je gezicht.
Geef moed en steun voor zij die je zo hard missen lieve Tuur ❤️💫
Een jaar geleden gingen we met de aspiranten naar de opendeurdag van het leger. Daar reden we rond in allerlei militaire vliegtuigen. Ook gingen we de Schelde op, met alle aspiranten en de leiders in een overvolle boot! Een hele belevenis. Terugdenkend aan deze dag was je meer dan een vriend, een talent, maar bovenal een voorbeeld. Een voorbeeld waarvan ik zoveel van heb geleerd. Je was een prachtige man, volwassener dan velen van ons op zoveel vlakken. Nooit oordeelde je over anderen zonder ze te kennen, en je glimlach was er altijd, klaar voor iedereen. Je was meer dan een vriend; je was een echte maat, altijd volledig toegewijd, vooral op elke chirozondag. Je inzet was bewonderenswaardig. Je lach was als een licht in ons leven, en je bereidheid om anderen te helpen kende geen grenzen. we zullen je nooit vergeten, want je zit diep in ons hart en in de herinneringen die we koesteren.
Ik moest even bekomen van het afgelopen weekend voor ik jou iets kon schrijven. We zijn met het Hemelvaart weekend op weekend geweest met de familie. De zon was volop van de partij. Daar had jij allicht voor gezorgd. Het was in zekere zin ook confronterend want elk gezin is compleet behalve wij. Je was mee maar niet op de manier waarop we dit zo graag zouden willen. Het was fijn om te zien hoe Joppe en Flor een fijne tijd hadden met neven en nichten. Papa en mama keken toe maar misten voortdurend onze grote loebas. De laatste avond werden er vleesjes gebakken op de teppanyaki. Niettegenstaande Flor en Joppe goed hun best hadden gedaan waren er nog 2 schotels over. Jij had er allicht eentje alleen voor jouw rekening genomen...
We nemen jou overal mee waar we gaan en staan maar missen jou ontzettend hard. Je had erbij moeten zijn!! Ik hou zielsveel van jou lieve Tuur!!! Dikke kus en knuffel van je mama 😚😚😚💕