Tuur Forever ❤️

Lieve Tuur, ik leerde je kennen een tiental jaar geleden toen ik nieuw in de familie kwam. We beleefden mooie tijden bij moeke Daisy en Pitte als de Sint was geweest en kort daarna was het tijd voor de nieuwejaarsbrieven. Elk jaar was dit een leuke gebeurtenis die altijd gepaard ging met veel en lekker eten (de Luikse bollen zijn een familierecept ondertussen). 

Een jaar geleden gingen we met de aspiranten naar de opendeurdag van het leger. Daar reden we rond in allerlei militaire vliegtuigen. Ook gingen we de Schelde op, met alle aspiranten en de leiders in een overvolle boot! Een hele belevenis. Terugdenkend aan deze dag was je meer dan een vriend, een talent, maar bovenal een voorbeeld. Een voorbeeld waarvan ik zoveel van heb geleerd. Je was een prachtige man, volwassener dan velen van ons op zoveel vlakken. Nooit oordeelde je over anderen zonder ze te kennen, en je glimlach was er altijd, klaar voor iedereen. Je was meer dan een vriend; je was een echte maat, altijd volledig toegewijd, vooral op elke chirozondag. Je inzet was bewonderenswaardig. Je lach was als een licht in ons leven, en je bereidheid om anderen te helpen kende geen grenzen.
we zullen je nooit vergeten, want je zit diep in ons hart en in de herinneringen die we koesteren. 

We dragen je mee in ons hart en denken terug aan 2 jaar geleden in Parijs.Nu zorg jij voor een stralende zon voor Joppe.

Dag lieve Tuur,

Je hebt van die mensen,
die stralen elke dag,
komen binnen in jouw klas,
met telkens weer die fijne lach

Nooit te moe,
nooit geen zin,
altijd opgewekt,
puur, van binnenin

Zo herinner ik me Tuur,
als fijne jongeman,
bij elke melk bij mijn koffie,
zolang ik kan

Op de tonen van Bart Peeters’ Lepeltjesgewijs zongen we ons eigen geschreven lied op de iet wat stille kampplaats van Haringe. Jij, de wat lagere bariton van de groep, maar toch overtuigd. De eerste noten blijven toch zo goed hè! En we zongen: ‘Xantho weeral dweis, Xantho weeral dweis, de Warre doet onnozel en de Norick mist een vijs,..’
Negen brommende jong-volwassen heren die er wat stonden te zingen, niet wetende dat dit ons laatste nummer zou worden.
Het is ergens gek om te weten dat ons laatste nummer ook van dezelfde artiest is als die van jouw favoriet nummer. Met de opvoering van Hercules eindigden we de allerlaatste show met dat nummer; ‘Tot je weer van me houdt’. Telkens als ik het terug opzet, krijg ik kippenvlees en doet het me terugdenken aan die laatste keer oefenen voor die fameuze Bonte Avond. Dat moest wel treffen dat er net op dat moment een journalist langskwam en ons op zijn lens nam. We stonden vaak op foto’s naast elkaar, om de andere jongens niet in hun eer te schaden. We waren nu eenmaal de twee reuzen van de groep, maar jij toch wel de opperreus. Zelfs ik moest die dag op mijn tippen staan om me groot te voelen.
Jouw nummer en dat van ons (aspiranten) zal nog veel opstaan en zal me telkens terug brengen naar dat moment, aan het kampvuur, met alle aspiranten samen en met een onbehagen gevoel van vriendschap. Ik mis je Tuur, en dit gemis zal altijd blijven. <3 

Dag lieve Tuur, Tuusje,
Vandaag 1 mei het jaarlijks baseballtornooi van Chiro Inzet. Zoals elk jaar een zonovergoten dag. Voor jou één van de topevenementen van het Chiro jaar. Samen met je chiromakkers ging je er telkens voluit voor. Je gaf jezelf voor 200 procent en moedigde de rest van de groep aan. Zo kennen we jou. Vorig jaar wonnen jullie in een felbevochten finale het tornooi. De zilveren baseballknuppel was voor jullie! Dit jaar zetten Joppe en Flor hun beste beentje voor. Aan de zijlijn zag ik hoe ook zij met veel inzet ervoor gingen. Je zou trots op hen geweest zijn. Je flitste voortdurend door mijn hoofd... Ik mis je lieve schat! Hou van jou ❤ 

Die bewuste dag was een zware dag voor iedereen. Ongeloof, verbijstering...er zijn geen woorden voor.

Tuur, ik kende je niet zo goed maar toch heb je zulke grote indruk nagelaten bij mij.
Een gouden ster, je moet wel zeer speciaal zijn dat de hemel jou nu al wilde.
Moeilijk voor ons om te begrijpen maar op een dag zien we jou terug en zien we dat ook de hemel grote mannen als jij nodig heeft.
Blijf schijnen jongen!

Toen mijn eerste kleinkindje Tuur geboren was werd de wereld zonovergoten.

Tuur, onze muur. Omdat we wisten dat Tuur heel erg van skiën hield, namen Rune en ik hem met ons mee naar onze eindreis zodat hij toch op dat moment met ons van de piste ging en met ons genoot. Het deed ons goed om samen iets te doen wat ons met jou in verbinding kan brengen Tuur. Je wordt heel hard gemist. 

Vandaag is het 6 maanden geleden...

Ik weef de tranen in mijn leven

We dragen je met je mee 

Ik zou je kunnen zeggen

Het is met een gebroken hart dat ik deze woorden met jullie deel. De pijn die jullie momenteel doorgaan, is onbeschrijfelijk en onmetelijk. In de schaduw van het ondenkbare verlies van Tuur, wil ik jullie omringen met liefde, steun en warmte.

Woorden schieten tekort in tijden van intens verdriet, maar ik hoop dat jullie beseffen dat jullie niet alleen zijn. Tuur zal altijd voortleven in de herinneringen die we delen, in de liefde die hij verspreidde en in de sporen van zijn leven die diep in onze harten zijn gegrift.

In deze moeilijke dagen sta ik aan jullie zijde, klaar om te luisteren, om te troosten, om te delen in de herinneringen die jullie koesteren. Moge de liefde van vrienden en familie als een zachte deken om jullie heen liggen en wat troost brengen in de duisternis.

Laat ons samen stilstaan bij het leven van Tuur, zijn lach, zijn liefde en de onuitwisbare indruk die hij op ons allen heeft achtergelaten. 

Moge jullie kracht putten uit de verbondenheid van geliefden en mogen jullie, ondanks het verdriet, een glimp opvangen van het licht dat jullie zoon in jullie levens bracht.